Verbum

штык​¹ назоўнік | мужчынскі род

Колючая зброя, якая насаджваецца на канец ствала вінтоўкі, ружжа.

• Ісці ў штыкі (пра рукапашны бой).
• У штыкі сустракаць або прыняць каго-н. (пераноснае значэнне: крайне варожа).
• У роце засталося сорак штыкоў (г.зн. стралкоў-пехацінцаў).
• Трымацца на штыках (пераноснае значэнне: сілай войск).
• Як штык (размоўнае) — зусім дакладна, безумоўна.
• Каб з’явіўся заўтра сюды як ш.

|| прыметнік: штыкавы.