шнур назоўнік | мужчынскі род
-
Кручаная ці вітая тонкая вяроўка.
- Нацягнуць ш.
- Ш. з адвесам (у будаўнікоў, муляроў і пад.).
-
Электрычны провад, які складаецца з некалькіх ізаляваных жыл (спецыяльны тэрмін).
-
Вогнеправодны жгут, які перадае іскру выбуховаму рэчыву (спецыяльны тэрмін).
- Дэтануючы ш.
-
Чарада (птушак); шэраг аднародных прадметаў, размешчаных адзін за адным.
- Паляцеў ш. гусей.
- Цягнуцца шнурам фурманкі.
-
Вузкая палоска зямлі.
- Араць свой ш.
|| прыметнік: шнуравы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)