Verbum

шчыт, ✂, м.

1. Прадмет старажытнай ручной зброі ў выглядзе круглаватай прамавугольнай плоскасці (з дрэва, металу і пад.) для засцярогі ад удараў, стрэл.

   • Са шчытом вярнуцца (перан. пераможцам; высок.).
   • На шчыце вярнуцца (перан. пераможаным; высок.).
   • Падняць на ш. каго-н. (перан. залішне расхваліць; высок.).

2. Агароджа, прыстасаванне ў выглядзе металічных пліт, збітых дошак і пад.

   • Ш. артылерыйскай гарматы.
   • Супрацьснежныя шчыты.

3. Франтон двухскатнага даху.

4. Вялікая мішэнь для артылерыйскай стральбы на моры (спец.).

5. Дошка, на якой змяшчаюцца прадметы для паказу, агляду.

   • Шчыты з дыяграмамі.
   • Ш. для насценгазеты.

6. Дошка, на якой зманціраваны вымяральныя і кантрольныя электрапрыборы.

   • Ш. кіравання.
   • Размеркавальны ш.

7. Верхняя рухомая частка пласціны для рэгулявання ўзроўню вады (спец.).

8. У будаўніцтве зборных канструкцый: гатовая частка сцяны, перакрыцця, загароды і пад.

9. Устройства для праходкі тунэля (спец.).

   • Праходка шчытом.

10. Прыстасаванне, на якім умацавана карзіна для гульні ў баскетбол (спец.).

|| памянш. шчыток, ✂.

|| прым. шчытавы, ✂.