шчыт, , м.

  1. Прадмет старажытнай ручной зброі ў выглядзе круглаватай прамавугольнай плоскасці (з дрэва, металу і пад.) для засцярогі ад удараў, стрэл.

    • Са шчытом вярнуцца (перан. пераможцам; высок.).
    • На шчыце вярнуцца (перан. пераможаным; высок.).
    • Падняць на ш. каго-н. (перан. залішне расхваліць; высок.).
  2. Агароджа, прыстасаванне ў выглядзе металічных пліт, збітых дошак і пад.

    • Ш. артылерыйскай гарматы.
    • Супрацьснежныя шчыты.
  3. Франтон двухскатнага даху.

  4. Вялікая мішэнь для артылерыйскай стральбы на моры (спец.).

  5. Дошка, на якой змяшчаюцца прадметы для паказу, агляду.

    • Шчыты з дыяграмамі.
    • Ш. для насценгазеты.
  6. Дошка, на якой зманціраваны вымяральныя і кантрольныя электрапрыборы.

    • Ш. кіравання.
    • Размеркавальны ш.
  7. Верхняя рухомая частка пласціны для рэгулявання ўзроўню вады (спец.).

  8. У будаўніцтве зборных канструкцый: гатовая частка сцяны, перакрыцця, загароды і пад.

  9. Устройства для праходкі тунэля (спец.).

    • Праходка шчытом.
  10. Прыстасаванне, на якім умацавана карзіна для гульні ў баскетбол (спец.).

|| памянш. шчыток, .

|| прым. шчытавы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)