шасцярык, ✂, м.

  1. Старадаўняя руская мера (вагі, аб’ёму, ліку і пад.), якая змяшчае шэсць якіх-н. адзінак, а таксама прадмет такой вагі, аб’ёму і пад.

  2. Запрэжка ў шэсць коней.

    • Ехаць шасцерыком.

|| прым. шасцерыковы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)