Verbum

шалець, ✂; незак.

1. Захворваць шаленствам (пра жывёлу).

2. Прыходзіць у крайняе раздражненне, гнеў або (перан.) бурна праяўляць сваё дзеянне, сілу.

   • Ш. ад злосці.
   • Шалее вецер.

3. Рабіць учынкі, пазбаўленыя разважлівасці, здаровага розуму.

   • Ш. ад захаплення.

◊

• Шалець з раскошы (разм.) — перабіраць, капрызіць ад перанасычанага ўсім, забяспечанага жыцця.

|| зак. ашалець, ✂.