сценка​1, ✂, ж.

  1. гл. сцяна.

  2. Бок якога-н. пустога прадмета.

    • С. шафы.
    • С. страўніка.

  3. перан. Шчыльны, самкнуты рад байцоў у кулачнай бойцы.

    • С. кінулася на сценку.

  4. Прадмет мэблі ў выглядзе шырокай на ўсю сцяну шафы з шматлікімі секцыямі разнастайнага прызначэння.

    • Паліраваная с.

◊

  • Паставіць да сценкі (разм.) — расстраляць.

  • Прыперці да сценкі каго (разм.) — сілай прымусіць зрабіць што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)