Verbum

сцяна, ✂, ж.

1. Вертыкальная частка будынка, памяшкання.

   • Цагляная с.
   • Драўляная с.

2. Высокая агароджа.

   • Гарадская с.

3. чаго або якая. Стромая бакавая паверхня чаго-н.

   • С. ямы.

4. адз., перан., чаго. Суцэльная маса чаго-н., якая ўтварае перашкоду, заслону для чаго-н.

   • С. лесу.
   • С. дажджу.

◊

• Свае сцены (разм.) — пра свой дом.

• Сцяна да сцяны (разм.) — у непасрэднай блізкасці, па суседству (жыць, знаходзіцца і пад.).

• Лезці на сцяну (разм. неадабр.) — моцна раздражняцца.

• Ілбом сцяны не праб’еш (разм.) — пра марныя спробы дасягнуць чаго-н.

• Ставіць да сцяны каго (разм.) — расстрэльваць.

• І сцены вушы маюць (разм.) — папярэджанне аб асцярожнасці, бо могуць падслухаць.

• Як у сцяну гарохам каму што (разм. неадабр.) — не рэагуе, не звяртае ўвагі на сказанае.

• Як за каменнай сцяной (разм.) — пад надзейнай аховай (жыць, адчуваць сябе).

|| памянш. сценка, ✂.

|| прым. сценны, ✂ і сценавы, ✂.

• Сценная ніша.
• Сценавыя блокі.