Verbum

сцяна назоўнік | жаночы род

1. Вертыкальная частка будынка, памяшкання.

   • Цагляная с.
   • Драўляная с.

2. Высокая агароджа.

   • Гарадская с.

3. чаго або якая. Стромая бакавая паверхня чаго-н.

   • С. ямы.

4. адзіночны лік, пераноснае значэнне, чаго. Суцэльная маса чаго-н., якая ўгварае перашкоду, заслону для чаго-н.

   • С. лесу.
   • С. дажджу.

5. іншыя значэнні:

   • Свае сцены (размоўнае) — пра свой дом.
   • Сцяна да сцяны (размоўнае) — у непасрэднай блізкасці, па суседству (жыць, знаходзіцца і пад.).
   • Лезці на сцяну (размоўнае неадабральнае) — моцна раздражняцца.
   • Ілбом сцяны не праб’еш (размоўнае) — пра марныя спробы дасягнуць чаго-н.
   • Ставіць да сцяны каго (размоўнае) — расстрэльваць.
   • І сцены вушы маюць (размоўнае) — папярэджанне аб асдарожнасці, бо могуць падслухаць.
   • Як у сцяну гарохам каму што (размоўнае неадабральнае) — не рэагуе, не звяртае ўвагі на сказанае.
   • Як за каменнай сцяной (размоўнае) — пад надзейнай аховай (жыць, адчуваць сябе).

|| памяншальная форма: сценка.

|| прыметнік: сценны і сценавы.

• Сценная ніша.
• Сценавыя блокі.