сарваць, ; зак.

  1. Рэзкім рухам аддзяліць, зняць, сцягнуць.

    • С. астру.
    • С. вароты з завесаў.
    • Вецер сарваў бялізну з вяроўкі.
    • С. шапку з галавы.
  2. Рэзкім рухам, моцна націснуўшы, сапсаваць (разьбу і пад.).

    • С. разьбу.
  3. Пашкодзіць здароўе, галасавыя звязкі ад пастаянных празмерных перагрузак.

    • С. здароўе.
    • С. голас.
  4. перан. Перапыніць ход чаго-н., не даць магчымасці ажыццявіць што-н.

    • С. графік работы.
    • С. лекцыю.
    • С. канцэрт.
  5. перан. Атрымаць ад каго-н. у выніку ашуканства, вымагання (разм.).

    • С. вялікія грошы з каго-н.
  6. перан. Са словамі «злосць», «гнеў», «незадавальненне» і пад. ўжываецца ў значэнні выказаць, спагнаць злосць, гнеў, незадавальненне на кім-н.

    • С. злосць на дзецях.

  • Сарваць галаву каму (разм.) — строга пакараць каго-н.

  • Сарваць маску з каго — выкрыць каго-н., паказаць сапраўдны твар каго-н.

|| незак. зрываць, .

|| наз. зрыў, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)