сапернік назоўнік | мужчынскі род
Чалавек, які сапернічае з кім-н. у чым-н.
- Сур’ёзны с. чэмпіёна.
- Няма сапернікаў у каго-н. у чым-н. (няма роўных).
|| жаночы род: саперніца.
|| прыметнік: саперніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)