сапернік, ✂, м.

Чалавек, які сапернічае з кім-н. у чым-н.

  • Сур’ёзны с. чэмпіёна.
  • Няма сапернікаў у каго-н. у чым-н. (няма роўных).

|| ж. саперніца, ✂.

|| прым. саперніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)