самба, нескл., н.

Спартыўная барацьба, якая дапускае разнастайныя эфектыўныя прыёмы і дазваляе перамагаць больш моцнага або ўзброенага праціўніка [са скарачэння рускамоўнага словазлучэння «самозащита без оружия»].

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)