самавучка, ✂, м.; ✂, ж..
Чалавек, які навучыўся чаму-н. самастойна, без сістэматычнага навучання і без кіраўніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)