самавіты прыметнік

  1. Мажны, дзябёлы.

    • Плячысты с. асілак.

  2. Паважны, салідны.

    • С. мужчына.

  3. Поўны дастатку, эканамічна моцны, заможны.

    • Самавітая гаспадарка.

  4. (з адмоўем не). Які выражае непаўнату або адсутнасць якой-н. якасці.

    • Дарога ўжо не самавітая.

|| назоўнік: самавітасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)