самацёк, ✂, м.

  1. Рух вадкасці або сыпкіх рэчываў сілай свайго цяжару.

    • С. вады.

  2. перан. Ход якой-н. справы, працы без плана, без кіраўніцтва, стыхійнае ажыццяўленне чаго-н.

    • Пусціць справу на с.

|| прым. самацёчны, ✂.

  • Самацёчнае арашэнне.
  • С. канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)