Verbum

садзіць, ✂ і саджаць, ✂, незак.

1. Запрашаць або прымушаць заняць якое-н. месца.

   • С. дзяцей у зале.
   • С. пасажыраў на параход.
   • С. авіялайнер (прызямляць, весці на пасадку).

2. Змяшчаць куды-н., прымушаючы што-н. рабіць, або знаходзіцца ў якім-н. стане.

   • С. каго-н. за станок.
   • С. у астрог.
   • С. квактуху.
   • С. на дыету.

3. Закопваць у зямлю або сеяць з мэтай вырошчвання.

   • С. бульбу.
   • С. сад.

4. Ставіць у гарачую печ, сушню для выпякання, сушэння.

   • С. пірагі ў печ.

5. Усоўваць, змяшчаць што-н. куды-н.

   • С. руку ў цеста.
   • С. картку за рамку (разм.).

6. Ужыв. для ўтварэння якога-н. энергічнага дзеяння (разм.).

   • С. калом па плоце.
   • С. з ружжа (страляць).
   • З коміна садзіў чорны дым (валіў густымі клубамі).

7. Глыбока ўвязнуўшы ў што-н. гразкае, даць завязнуць, засесці.

   • С. калёсы ў гразь.

8. Наносіць, прымацоўваць што-н. на якую-н. паверхню (разм.).

   • С. плямы.
   • С. латкі на штаны.

9. Марна траціць, расходаваць (разм.).

   • Няма чаго напрасна с. грошы.

◊

• На пасад садзіць — 1) рыхтаваць месца і садзіць на вяселлі на покуце — пачэсным месцы; 2) аддаваць замуж.

• Пасад садзіць — рассцілаць снапы на таку ў два рады, каласы да каласоў для абмалоту.

• Садзіць нос куды, у што (разм. неадабр.) — умешвацца не ў сваю справу.

|| зак. пасадзіць, ✂.

|| наз. пасадка, ✂.