рыса1 назоўнік | жаночы род

  1. Вузкая паласа, лінія.

    • Правесці рысу.
    • Падвесці рысу пад чым-н. (таксама пераноснае значэнне: падвесці вынік, скончыць з якой-н. справай).
  2. Лінія (існуючая ці ўяўная), якая раздзяляе што-н., рубеж.

    • Р. пад’ёму вады.
  3. Уласцівасць, адметная адзнака, якасць.

    • Рысы характару.
    • Рысы новага чалавека.
  4. множны лік: Тое, што і рысы твару.

    • Дарагія рысы.

Рысы твару — абрысы, аблічча твару.

  • Прыгожыя рысы твару.

У агульных рысах — без падрабязнасцей.

|| памяншальная форма: рыска.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)