Verbum

рыцар, ​^✂, м.

1. У сярэдневяковай Еўропе: феадал, які належаў да ваенна-землеўладальніцкага саслоўя, а таксама цяжка ўзброены воін, які знаходзіўся ў васальнай залежнасці ад свайго сюзерэна.

   • Р. журботнага вобраза (пра Дон-Кіхота, героя рамана Сервантэса).
   • Р. без страху і дакору (перан. пра смелага, ва ўсім бездакорнага чалавека; высок.).
   • Р. плашча і кінжала (перан. тайны грабежнік і забойца; кніжн.).

2. перан. Самаадданы, высакародны чалавек (высок.).

   • Р. рэвалюцыі.

|| прым. рыцарскі, ✂.

• Рыцарскія даспехі.
• Р. ўчынак.