ружовы, .

  1. Светла-чырвоны.

    • Р. колер.
    • Ружовыя шчокі (румяныя).
    • Ружовая кофта.
  2. перан. Нічым не азмрочаны, радасны, светлы (разм.).

    • Ружовыя мары.

  • Ружовае дрэва — драўніна некаторых трапічных дрэў, афарбаваная ў ружовы колер.

  • Праз ружовыя акуляры глядзець на каго-што (неадабр.) — уяўляць усё ў прыемным выглядзе, глядзець на ўсё жыццярадасна, не заўважаючы дрэннага.

  • У ружовым святле бачыць каго-што — тое, што і праз ружовыя акуляры глядзець.

|| наз. ружовасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)