руцінёр, , м.

Прыхільнік руціны, кансерватар (у 1 знач.).

|| ж. руцінёрка, .

|| прым. руцінёрскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)