розга, ✂, ж.

  1. Тонкая гнуткая галінка, дубец як прылада для пакарання.

  2. мн. Удары, пакаранне такімі дубцамі (уст.).

    • Усыпаць розаг.

|| прым. розгавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)