роспач, ✂, м.

Стан, пачуццё крайняй безнадзейнасці, упадку духу.

  • Быць у роспачы.
  • Гаварыць з роспаччу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)