рог1 назоўнік | мужчынскі род
-
Выраст з касцявога рэчыва на чэрапе ў некаторых жывёл.
- Валовыя рогі.
- Абламаць або пазбіваць рогі каму-н. (пераноснае значэнне: уціхамірыць, утаймаваць, прымусіць каго-н. пакарыцца; сагнаць пыху з каго-н.; размоўнае).
- Сагнуць (або скруціць) у бараноў р. (пераноснае значэнне: строгасцю, жорсткасцю прымусіць каго-н. пакарыцца, падпарадкавацца; размоўнае).
-
Музычны або сігнальны інструмент у выглядзе сагнутай трубы з расшыраным канцом.
- Паляўнічы р.
-
Полы рог жывёліны, які выкарыстоўваецца для піцця і як ёмішча.
- Піць віно з рога.
- Р. багацця (пра невычэрпную крыніцу багацця, дабрабыту).
-
Востры загнуты канец чаго-н.
- Р. пячных вілак.
|| памяншальная форма: ражок.
- Рожкі ды ножкі засталіся ад каго-н. (нічога не засталося; размоўнае).
|| прыметнік: рагавы і рогавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)