Verbum

рог​¹, ✂, м.

1. Выраст з касцявога рэчыва на чэрапе ў некаторых жывёл.

   • Валовыя рогі.
   • Абламаць або пазбіваць рогі каму-н. (перан. уціхамірыць, утаймаваць, прымусіць каго-н. пакарыцца; сагнаць пыху з каго-н.; разм.).
   • Сагнуць (або скруціць) у бараноў р. (перан. строгасцю, жорсткасцю прымусіць каго-н. пакарыцца, падпарадкавацца; разм.).

2. Музычны або сігнальны інструмент у выглядзе сагнутай трубы з расшыраным канцом.

   • Паляўнічы р.

3. Полы рог жывёліны, які выкарыстоўваецца для піцця і як ёмішча.

   • Піць віно з рога.
   • Р. багацця (пра невычэрпную крыніцу багацця, дабрабыту).

4. Востры загнуты канец чаго-н.

   • Р. пячных вілак.

|| памянш. ражок, ✂.

• Рожкі ды ножкі засталіся ад каго-н. (нічога не засталося; разм.).

|| прым. рагавы, ✂ і рогавы, ✂.