Verbum

род​¹, ✂, м.

1. Асноўная грамадская арганізацыя першабытнаабшчыннага ладу, аб’яднаная сваяцтвам і агульнасцю гаспадаркі.

   • Старэйшына роду.

2. Рад пакаленняў, якія паходзяць ад аднаго продка, а таксама ўвогуле пакаленне.

   • Са знатнага роду.
   • Весці свой р. ад каго-н. (паходзіць ад каго-н.).
   • Родам гараджанін.
   • З роду ў р. (з пакалення ў пакаленне).
   • Без роду, без племені (пра чалавека невядомага паходжання; уст.).
   • Ні роду ні племені (пра чалавека адзінокага, без родных; уст.).
   • Гэта ў іх у родзе (па спадчыннасці).
   • Р. чалавечы (людзі).

3. У сістэматыцы жывёл і раслін: група, якая аб’ядноўвае некалькі відаў, што валодаюць агульнымі прыметамі.

◊

• Ад (з) роду (разм.) — ад самага нараджэння.

• На раду напісана што (разм.) — прадвызначана.