род1,
-
Асноўная грамадская арганізацыя першабытнаабшчыннага ладу, аб’яднаная сваяцтвам і агульнасцю гаспадаркі.
- Старэйшына роду.
-
Рад пакаленняў, якія паходзяць ад аднаго продка, а таксама ўвогуле пакаленне.
- Са знатнага роду.
- Весці свой р. ад каго
-н. (паходзіць ад каго-н. ). - Родам гараджанін.
- З роду ў р. (з пакалення ў пакаленне).
- Без роду, без племені (пра чалавека невядомага паходжання;
уст. ). - Ні роду ні племені (пра чалавека адзінокага, без родных;
уст. ). - Гэта ў іх у родзе (па спадчыннасці).
- Р. чалавечы (людзі).
-
У сістэматыцы жывёл і раслін: група, якая аб’ядноўвае некалькі відаў, што валодаюць агульнымі прыметамі.
Ад (з) роду (
разм. ) — ад самага нараджэння.На раду напісана што (
разм. ) — прадвызначана.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)