Verbum

рэмень (рамень)

назоўнік | мужчынскі род

1. Доўгая паласа вырабленай скуры, моцнай тканіны, якая ўжыв. для звязвання, замацавання чаго-н., у якасці пояса, для перадачы руху ад шківа.

   • Сумка на рэмені.
   • Падперазацца рэменем.
   • Р. для вастрэння брытваў.
   • Прывадны р.
   • Прывязныя рамяні (у самалёце, аўтамашыне).

2. множны лік: Дзве злучаныя перамычкай палоскі скуры (або моцнай тканіны, заменніка) са спражкамі і ручкай для ўвязвання і пераноскі ручнога багажу.

   • Перавязаць клунак рамянямі.

|| памяншальная форма: раменьчык.

|| прыметнік: раменны.

• Раменная вупраж.
• Раменная пуга.
• Раменная перадача.