развіліна, ✂, ж.

  1. Раздвоены ствол, сук і пад., а таксама месца, дзе пачынаецца раздваенне.

    • Р. дуба.

  2. Месца разыходжання дарогі і пад.

    • На развіліне дарог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)