развеяць, ✂; зак.

  1. Разнесці ў розныя бакі (ветрам).

    • Віхор падхапіў шматкі сухога сена, падняў іх угару і развеяў.

  2. перан. Знішчыць, рассеяць.

    • Р. трывогу.
    • Р. сумненні.

|| незак. развейваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)