развязаць, ; зак.

  1. Раз’яднаць канцы чаго-н. звязанага, вызваліць ад розных завязак.

    • Р. вузел.
    • Р. хустку.
    • Р. мяшок.
  2. перан. Знішчыўшы перашкоды, даць магчымасць чаму-н. развіцца, разгарнуцца.

    • Агрэсары развязалі вайну (пачалі).
    • Р. ініцыятыву мас.
  3. перан. Даць свабоду дзеянняў, вызваліць ад якіх-н. абавязацельстваў (разм.).

    • Р. рукі каму-н.
    • Р. язык каму-н. (прымусіць разгаварыцца).

|| незак. развязваць, .

|| наз. развязка, і развязванне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)