разупэўніць, ✂; зак.

Довадамі прымусіць каго-н. адмовіцца ад сваіх перакананняў, ад упэўненасці ў чым-н.

  • Р. у правільнасці рашэння задачы.

|| незак. разупэўніваць, ✂.

|| наз. разупэўненне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)