разлупіць, ✂; зак. (разм.).

  1. Разадраць на палосы, распаласаваць што-н.; падраць.

    • Р. кашулю.

  2. Нанесці рану, глыбокую драпіну.

    • Зачапіўся за сук і разлупіў скуру на назе.

|| незак. разлупліваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)