разлучыцца, ✂; зак.

  1. з кім і без дапаўнення. Расстацца, перастаць быць разам (пра блізкіх, сяброў).

  2. Раз’яднацца (пра што-н. злучанае).

    • Правады разлучыліся.

|| незак. разлучацца, ✂.

|| наз. разлука, ✂.

  • Час разлукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)