разлучыць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Прымусіць расстацца (блізкіх, сяброў); разысціся.
- Вайна разлучыла родных.
-
Раздзяліць, аддзяліць што-н. ад чаго-н.
- Р. канцы правадоў.
|| незакончанае трыванне: разлучаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)