разлучыць, ✂; зак.

  1. Прымусіць расстацца (блізкіх, сяброў); разысціся.

    • Вайна разлучыла родных.

  2. Раздзяліць, аддзяліць што-н. ад чаго-н.

    • Р. канцы правадоў.

|| незак. разлучаць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)