Verbum

разлік, ✂, м.

1. гл. разлічыць.

2. Звальненне з поўнай выплатай заробленых грошай.

3. Намер, меркаванне.

   • Хітры р.

4. Карыслівыя намеры, меркаванні.

   • Матэрыяльныя разлікі.

5. Беражлівасць у расходаванні сродкаў.

   • Жыць з разлікам.

6. Група байцоў, якая абслугоўвае гармату, мінамёт, кулямёт і пад.

   • Мінамётны р.

◊

• Брацца (прымацца) у разлік — улічвацца, брацца пад увагу.

• Браць (узяць) у разлік — улічваць (улічыць), прымаць (прыняць) пад увагу.

• Звесці разлікі з кім-н. —
  • 1) узаемна разлічыцца грашамі;
  • 2) адпомсціць каму-н. за абразу, знявагу.

|| прым. разліковы, ✂.

• Р. месяц.