Verbum

разбегчыся, ✂; зак.

1. Прабегчы некаторую адлегласць, каб падрыхтавацца да скачка.

   • Разбегся і скочыў.
   • Перад скачком трэба добра р.

2. Пра многіх: бягом накіравацца ў розныя бакі.

   • Дзеці з шумам разбегліся.

3. перан. Пра думкі: страціць здольнасць сканцэнтравацца на чым-н.

◊

• Вочы разбегліся ў каго (разм.) — не ведае, што выбраць, на чым спыніцца.

|| незак. разбягацца, ✂.

|| наз. разбег, ✂ і разбежка, ✂.

• Узяць разбег (таксама перан.).
• Скочыць з разбегу.
• Разбег самалёта (даўжыня прабегу па зямлі да моманту ўзлёту).
• Разбежка перад скачком.