растрывожыць, ✂; зак.

  1. Выклікаць у кім-н. моцную трывогу; устрывожыць.

    • Р. непрыемнай навіной.
    • Р. душу.

  2. Прычыніць боль, дакрануўшыся да чаго-н. балючага; развярэдзіць (разм.).

    • Р. рану.
    • Успаміны растрывожылі перажытае (перан.).

|| незак. растрывожваць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)