растрэсці, ✂; зак.

  1. Трасучы, раскідаць.

    • Р. сена.

  2. перан. Рассыпаць, згубіць (разм.).

    • Пакуль ехаў, растрос усе свае веды.

  3. Разбурыць, прымусіць распасціся.

    • Р. воз.

  4. Натаміць, пашкодзіць пры трасучай яздзе (разм.).

    • За дарогу яго растрэсла.

|| незак. растрасаць, ✂ і растрэсваць, ✂.

|| наз. растрасанне, ✂ і растрэсванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)