растачыць​2, ✂; зак.

Згрызці, праесці, патачыць у многіх месцах.

  • Шашаль растачыў сцяну.

|| незак. расточваць, ✂.

|| наз. расточванне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)