расстрыгчы, ; зак.

Пазбавіць духоўнага сану або манаства.

|| незак. расстрыгаць, .

|| наз. расстрыжэнне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)