Verbum

расстройства, ✂, н.

1. гл. расстроіць.

2. Поўны беспарадак, замяшанне з прычыны парушэння строю (у 1 знач.).

   • Калона прыйшла ў р.

3. Заняпалы стан, беспарадак з прычыны ўрону, дэзарганізацыі, беспарадку.

   • Р. у сям’і.
   • Р. у гаспадарчых справах.

4. Захворванне, выкліканае парушэннем дзейнасці якіх-н. органаў.

   • Р. нерваў.

5. Дрэнны настрой, страта душэўнай раўнавагі.

   • Не жыццё, а адно р.