расшумецца, ✂; зак. (разм.).

  1. Пачаць моцна шумець.

    • Лес расшумеўся.

  2. перан. Пачаць моцна крычаць, спрачацца.

    • Дзеці расшумеліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)