распуста, ✂, м.; ✂, ж..

  1. Палавая разбэшчанасць, распуснае жыццё.

    • Кінуцца ў распусту.

  2. Свавольства, раздуранасць, гарэзлівасць.

    • Залішняя распешчанасць вядзе да распусты.

  3. Пра таго, хто разбэсціўся, раздурэў (разм.).

    • Не хлапец, а р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)