расправіцца​1 дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Учыніць расправу на кім-н., жорстка пакараць каго-н.

    • Р. са злачынцамі.

  2. пераноснае значэнне, з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (размоўнае).

    • Р. з сенам.

|| незакончанае трыванне: распраўляцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)