расправіцца​1, ✂; зак.

  1. Учыніць расправу на кім-н., жорстка пакараць каго-н.

    • Р. са злачынцамі.

  2. перан., з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (разм.).

    • Р. з сенам.

|| незак. распраўляцца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)