распіраць, ✂; незак.

  1. Напорам знутры прымусіць расшырыцца, раздацца.

    • Кофтачку распіралі поўныя грудзі маладой маці.

  2. перан. Перапаўняць радасць, захапляць.

    • Нечаканая радасць распірала Максіма.

  3. безас., каго (што). Разносіць, прыводзіць да сытасці.

    • Яго аж распірала на добрых харчах.

|| зак. расперці, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)