раскол1, , м.

  1. гл. раскалоць.

  2. Месца, па якім што-н. расколата або раскалолася; трэшчына.

  3. перан. Раздзяленне каго-, чаго-н. на групы, часткі, абумоўленае наяўнасцю рознагалоссяў.

    • Р. у грамадстве.
  4. Рэлігійна-грамадскі рух у Расіі, які ўзнік у сярэдзіне 17 ст., быў накіраваны супраць афіцыйнай царквы і закончыўся ўтварэннем стараверства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)