раскалоць, ✂; зак.

  1. гл. калоць​2.

  2. перан., каго-што. Раз’яднаць, унёсшы рознагалоссі; супярэчнасці.

    • Р. групоўку.

|| незак. расколваць, ✂.

|| наз. расколванне, ✂ і раскол, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)