рады,
-
Які перажывае пачуццё радасці, задавальнення.
- Радая маці гаварыла безупынку.
- Я вельмі р. гэтай сустрэчы.
-
у знач. вык. (звычайна кар. ф.), каму-чаму, здадан. сказам і без дапаўнення. Пра пачуццё радасці, задавальнення, якое перажывае хто-н. - Мы надта рады такому госцю.
- Я рад, што ты ўдала з’ездзіў.
-
у знач. вык. , зінф. Пра жаданне, гатоўнасць зрабіць што-н. - Я рад бы вам дапамагчы, ды не маю цяпер вольнага часу.
-
І не рад (рады); (і) сам не рад (рады) (
разм. ) — пра чый-н. жаль, шкадаванне з прычыны таго, што адбылося пры яго ўдзеле. - Я і не рада (і сама не рада), што звярнулася да той злюкі.
-
Рад (ці) не рад (
разм. ) — паняволі, хочаш не хочаш. - Рад ці не рад, а ехаць туды прыйдзецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)