радца, ✂, м.

  1. Той, хто раіць, дае параду (у 1 знач.), дарадца, дарадчык.

  2. Выбарны член ад багатых гарадскіх вярхоў у раду (магістрат) у Беларусі ў 14—18 стст. (уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)