Verbum

рабіцца, ✂; незак.

1. Станавіцца.

   • Р. вясёлым.
   • Чалавек робіцца майстрам у час працы.
   • Рабілася млосна (безас.).

2. Адбывацца, тварыцца.

   • Бацька добра ведаў, што рабілася ў хаце.

3. З’яўляцца, утварацца (разм.).

   • Калі яна смяялася, на шчочках рабіліся ямачкі.

4. Вырабляцца з чаго-н.

   • Цэгла робіцца з гліны.

   • Што яму робіцца (зробіцца)! (разм.) — нічога з ім не здараецца, нічога з ім не будзе.

|| зак. зрабіцца, ✂.