рабіцца, ✂; незак.

  1. Станавіцца.

    • Р. вясёлым.
    • Чалавек робіцца майстрам у час працы.
    • Рабілася млосна (безас.).

  2. Адбывацца, тварыцца.

    • Бацька добра ведаў, што рабілася ў хаце.

  3. З’яўляцца, утварацца (разм.).

    • Калі яна смяялася, на шчочках рабіліся ямачкі.

  4. Вырабляцца з чаго-н.

    • Цэгла робіцца з гліны.

◊

  • Што яму робіцца (зробіцца)! (разм.) — нічога з ім не здараецца, нічога з ім не будзе.

|| зак. зрабіцца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)