рабацінне, ✂, н.

  1. Вяснушкі або ямкі на скуры пасля воспы (разм.).

    • На носе многа рабаціння.
    • Ляжала пяць блакітных яечак, абсыпаных рабаціннем (аб рабой афарбоўцы чаго-н.).

  2. Рабізна на паверхні вады.

    • Ад лёгкага ветру па вадзе пайшло р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)