пыльнік​1, ✂, м. (спец.).

Верхняя частка тычынкі кветкі, у якой знаходзіцца пылок.

|| прым. пыльнікавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)