пузыр назоўнік | мужчынскі род
-
Напоўнены паветрам празрысты шарык у вадкасці, вадкай масе.
- П. у шкле (ужо застылы).
- Пузыры ў цесце.
-
Балючае ўздуцце скуры, пухір.
- П. ад апёку.
-
Перапончаты полы орган у целе чалавека, жывёлы, які змяшчае ў сабе якую-н. вадкасць.
- Мачавы п.
- Жоўцевы п.
-
Гумавы мяшок, напоўнены паветрам або вадой, які ўжыв. для розных мэт (размоўнае).
- Вучыцца плаваць з пузырамі.
|| памяншальная форма: пузырок.
|| прыметнік: пузырковы.
|| прыметнік: пузырны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)