пустошыць, ✂; незак.

  1. Рабіць пустым, бязлюдным, руйнаваць.

    • Вайна пустошыла ўсё на зямлі.

  2. перан. Пазбаўляць маральных сіл, душэўнага багацця.

    • П. душу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)